Dag 11, Auer (I). Bergaf!

Toen wij vanochtend ontwaakten hadden wij nog altijd uitzicht op het magnifieke Resiameer, waaraan wij ons eindeloos hadden kunnen vergapen, ware het niet dat wij weer op weg moesten! Nadat we gedrieën Victor hadden bekeken die waanzin aan het bedrijven was (lees: zwemmen in een ijskoud bergmeer om zeven uur 's ochtends, terwijl het hard waaide en zacht regende), lieten wij even later de boerderij/camping achter ons. Aangezien we op het programma voorlagen, hoefden wij vandaag slechts tachtig kilometer en dat ook nog eens bergaf. Om deze reden begonnen we al snode plannen te smeden, we zouden extra kilometers gaan rijden om zo nog verder op schema voor te lopen en een aankomende zware dag te verlichten. Dit alles werden echter bruut verstoord!
Zoals al gemeld reden wij bijna de gehele dag bergaf én regende het, zodoende reden wij met een hoog tempo over natte wegen... Op een gegeven moment reden wij een dorpje binnen en sloegen wij een scherpe hoek om. Al gauw hoorde men een kreet van Joeri, gevolgd door een hels kabaal! Heroïsch als hij was, negeerde hij de schade en sprong hij vliegensvlug weer op om Victor luidkeels te waarschuwen. Een wijs besluit, want Victor ging inderdaad met hoge snelheid op de fiets van Joeri af! Nadat een tweede ramp was voorkomen werd de schade van de eerste opgenomen, en die viel niet mee. Joeri bleek een pracht van een wond op zijn linkerknie te hebben, vol wit vlees en rood bloed, welke al spoedig opzwol. Het geweld leek zich voornamelijk op het achterwiel van Joeri gebotvierd te hebben, deze was namelijk volledig naar de maan.


Wij vreesden een groot tijdverlies toen de plaatselijke bevolking ons vertelde dat de dichtstbijzijnde fietsenmaker vijf kilometer van ons verwijderd was, maar een vriendelijke "Italiaanse" (Zuid-Tirol is officieel Italiaans, maar de bevolking voelt zich meer Oostenrijks en spreekt dan ook Duits, al is het met een afgrijselijk accent) bood Joeri en zijn fiets een lift aan! Al snel was Joeri verbonden en zijn fiets gerepareerd en zaten wij weer op de fiets. Het tempo lag al snel weer hoog, en wij waren hard op weg naar ons eigenlijke doel. Tot onze grote verbazing kwamen wij een oude bekende tegen, Gerard uit Dieren, wie wij al enkele malen tegen waren gekomen, zagen wij nu wachten bij een stoplicht! Wij waren er al van overtuigd dat we hem achter ons gelaten, het tegendeel bleek echter waar! We zullen hem waarschijnlijk nog wel eens zien.
De rest van de dag verliep voorspoedig en we hebben alsnog extra meters gemaakt, waardoor we morgen al in Verona zullen zijn, en we een dag op schema voor zullen lopen. Ook hoorde wij een plots een langgerekt "peròòòò"! Zoals gezegd wordt in dit gebied Duits en Italiaans gesproken, maar het Italiaans begint al de overhand te krijgen.
Nu zitten wij op een mooie camping in Auer/Ora, en is Joeri geholpen met zijn knie door een uiterst vriendelijke Duitse, ook heeft hij uitgebreid advies gekregen van een vriendelijke Nederlander, die hem aanraadde zijn knie te behandelen met ochtendurine... De zon heeft het deze dag behoorlijk laten afweten, het heeft voornamelijk geregend terwijl het wonderwel nog steeds zeer heet was... Daarnaast staat het aantal Jezusbeelden inmiddels op een bloedstollende hoogte van 136! Morgen zullen we, zoals al gemeld, de eerste ware bezienswaardige bezien, in de vorm van Verona! We hebben er zin an.

Met vriendelijke groet,

Yoran


- Posted using BlogPress from my dad