Toen we zondagochtend opstonden, zaten we eigenlijk nog steeds vol van het heerlijke eten van de avond ervoor. Iets wat ons heel goed uitkwam, aangezien we nog geen tijd hadden gehad om boodschappen te doen en dus nog geen ontbijt ingeslagen hadden. Het was heerlijk om voor het eerst in tijden weer eens lekker rustig op te staan zonder geteisterd te worden door honger, regen en/of het strakke tijdschema van een lange dag fietsen. Het enige wat nog wat verbetering behoeft zijn de lekke matjes waar we op liggen. Jaloers dachten we dan ook aan Victor die deze dagen bij zijn ouders in een echt bed slaapt! Pas toen we rond een uur of negen de honger begonnen te voelen zijn we rustig naar de campingwinkel gesjokt om daar wat lekkere broodjes te halen.
Toen we die eenmaal hadden verorberd was het tijd voor ons om de weg naar Rome uit te zoeken. Er ging een gratis shuttle naar het station in prima porta (een voorstad van Rome waar onze camping zich bevindt), vanwaar we volgens de instructies die we hadden gekregen de trein naar het centrum konden nemen.
Tot onze verassing zag het station er echter totaal verlaten uit; door renovaties of iets in die richting rijden er op het moment geen treinen op dat traject. Wat nu? De bus maar dan, maar welke? De locals leken niet heel erg geïnteresseerd in ons probleem en ze zijn hier ook niet zo heel goed in met borden aangeven wanneer welke bus nou precies komt. Gelukkig waren er mensen van de camping die ons de juiste bus konden wijzen, zodat we na wat gedoe en één extra keer overstappen toch veilig het centrum bereikten.
Daar besloten we dat we het lekker rustig aan zouden doen. Gewoon lekker rondlopen en rondkijken. Om wat herinneringen op te halen zijn we naar de buurt gelopen waar we met school in een hostel gezeten hebben. Omdat Joeri toen niet mee was hebben wij hem natuurlijk rondgeleid. Uiteraard zijn we daar ook nog even de Sma in gedoken! Onze vaste supermarkt van toen, met de langzaamste cassiëres die je je voor kunt stellen. Redelijk goedkoop en open op zondag! Toen we weer buiten waren en onze pizza's op hadden hebben we de Santa Maria Maggiore bezocht. Een mooie, grote kerk met heel veel goud.
Hierna zijn we naar het appartement van de ouders van Victor gegaan om daar lekker wat te eten. Een hele berg pasta werd vrij snel naar binnen geschoven, en het ijsje toe was ook meer dan welkom. Toen we allen verzadigd waren spraken we af om nog even met z'n allen naar de Trevi fontein te gaan waar we even wat rondgehangen hebben.
Omdat we allemaal vrij moe waren keerden we al snel terug naar de camping. Makkelijker gezegd dan gedaan!
De trams reden niet (staking) en de trein reed nog steeds niet (de eerder genoemde renovaties). Ook onze bus leek niet meer te rijden.. Wat bedremmeld stonden we op het busstation, toen plotseling onze bus toch op kwam dagen! Na wat gedoe kwamen we dus toch nog, hetzij wat later dan gedacht, op de camping aan. Gauw naar bed maar!
De volgende ochtend hadden we afgesproken om naar het Vaticaan te gaan. Om de eindeloze rijen die dagelijks voor het museum staan te vermijden, stonden we redelijk vroeg op. Slim, zo dachten we! Maar helaas, eenmaal aangekomen in Vaticaanstad stond er al een vreselijk lange rij.. De herinneringen aan de verschrikkingen in de rij voor de Uffizi gallery kwamen weer bij ons op, maar we sloten toch aan, al was de moed al lang beneden onze schoenen gezonken. Tot onze verassing (en grote vreugd) schoot de rij behoorlijk op, en waren we er binnen een uur doorheen.
Binnen hebben we veel schoons gezien. Om maar wat te noemen: de Laocoöngroep en andere prachtige beeldhouwwerken, de Sixtijnse kapel, de fresco's van raphael en nog veel meer. Het grote nadeel: het was ongelooflijk druk! Nog nooit heb ik een museum zo druk gezien, en we hebben het museum grotendeels stapvoets, beklemd in een grote zwetende menigte doorkruist.
Na het museum zijn we de Sint-Pieter in en op geweest. Wat een enorm bouwwerk is dat toch!
Dankzij al deze bezigheden ging de tijd vrij snel voorbij en moesten wij ons weer begeven naar het appartement van Victor. Wederom hebben we heerlijk gegeten!
Na deze maaltijd trokken we samen met Victor naar de Spaanse trappen om wat bekenden te ontmoeten die toevallig ook op dit moment in Rome zijn! We hebben lekker gezeten op de trappen, om vervolgens een ijsje te halen en te kijken naar een soort van opera die net in de buitenlucht begon. Helaas konden we niet heel lang blijven omdat we niet zeker wisten of onze bus nu wel of niet zou komen. Gauw zijn we naar het station gesneld. Daar ontdekten we dat de trams weer reden! Dat maakt alles een stuk duidelijker en zekerder. Op het trambordje staat tenminste duidelijk wanneer je een tram kunt verwachten.
Aangekomen op de camping hebben we nog even wat zitten praten voordat we onze tenten in kropen. Morgen kunnen we lekker uitslapen, en ontbijten we met croissantjes. We kijken er naar uit!
Hoemnap simnap
- Posted using BlogPress from my iDad
3 opmerkingen:
Volgende fietstocht om een bijdrage te keveren aan de hongerbestrijding in Afrika??? Eten en vooral lekker eten of een gebrek daaraan (kleffe natte broodjes, mieren als beleg) zetten de doodgewone maaltijden van thuis in een heel ander perspectief. Eten is een regelmatig terugkerend onderwerp in de blogs en Bourgondiërs zoals wij mogen daar graag veel over horen en lezen. Met een beetje fantasie erbij zijn het smeuïge verhalen.
Vanavond krijgen we een opa en oma met 2 kleinzoons als vrienden op de fiets en ik krijg ineens zin om een hele grote schaal lasagne te maken. Ik kook liever in een warme keuken dan in die lange rijen zwetende mensen te staan. Omdat jullie er nu toch zijn in Rome zit er niets anders op. Veel plezier nog en alvast een goede terugreis gewenst.
Wat zullen jullie overmorgen heerlijk slapen in jullie zachte bedjes! En geniet nog maar even van het mooie weer.
Ik hou van loltrains!~!!!
Een reactie posten